وی افزود: در این میان کشورهایی که همواره بازاری سنتی در افغانستان داشته‌اند نسبت به توسعه اقتصادی افغانستان احساس خطر می‌کنند زیرا بسیاری از کالاهایی که تاکنون به این کشور صادر می‌شد به تدریج دارد در افغانستان تولید می‌شود و این بازار را از دست می‌دهند. به طور مثال زمانی ایران بزرگ‌ترین تامین‌کننده میلگرد افغانستان بود اما در یک سال گذشته حتی یک کیلو میلگرد هم از ایران به افغانستان صادر نشده و صادرات شمش جای صادرات میلگرد را گرفته و افغانستانی‌ها از شمش برای تولید میلگرد و انواع محصولات فولادی استفاده می‌کنند. این اتفاق تنها به صنعت فولاد محدود نمی‌شود، پیش‌تر صادرات کیک و کلوچه و شیرینی از ایران به افغانستان انجام می‌شد اما الان تعرفه واردات این کالاها به اندازه‌ای بالا رفته که دیگر صادرات صرفه اقتصادی ندارد و افزایش تعرفه به این دلیل اتفاق افتاده که افغانستانی‌ها واحدهای تولید محصولات یادشده را در این کشور راه‌اندازی کرده‌اند.