به گزارش ایران‌جاب‌نیوز به نقل از گروه علمی ایرنا، وبگاه سای‌تِک‌دِیلی در گزارشی آورده است:

وقتی جیدی امان (Jayedi Aman)، استادیار مطالعات معماری دانشگاه میزوری به شهرها نگاه می‌کند، چیزی بیش از خیابان‌ها و ساختمان‌ها می‌بیند. او به نحوه حرکت، تعامل و تجربه مردم از فضاهای اطرافشان توجه می‌کند و معتقد است که عواطف انسانی به اندازه بتن و فولاد در شکل‌دهی به آینده طراحی شهری مؤثر هستند.

امان به همراه تیم ماتیزیو (Tim Matisziw)، استاد جغرافی و مهندسی دانشگاه میزوری، به‌تازگی با استفاده از هوش مصنوعی، بافت عاطفی زندگی شهری را بررسی کردند. آن‌ها قصد داشتند دریابند که چگونه محیط فیزیکی یک شهر بر عواطف مردم هنگام تردد در آن تأثیر می‌گذارد.

این پژوهشگران در ابتدا، پُست‌های عمومی اینستاگرام، که شامل تگ‌های موقعیت مکانی بودند، را تجزیه‌وتحلیل کردند. آن‌ها با استفاده از هوش مصنوعی، هم لحن عاطفی تصاویر و هم لحن عاطفی توضیح‌های (کپشن‌های) آن‌ها را ارزیابی کردند تا دریابند افراد، خوشحال یا آرام یا مضطرب هستند. سپس، از گوگل استریت ویو (Google Street View) و یک ابزار هوش مصنوعی دیگر استفاده کردند تا بررسی کنند که آن مکان‌ها واقعاً چه شکلی هستند. گوگل استریت ویو یک ویژگی در گوگل‌مپ و گوگل‌ارث است که به کاربران امکان می‌دهد تصاویر پانورامای ۳۶۰ درجه از خیابان‌ها و مکان‌های مختلف را مشاهده کنند.

این پژوهشگران توانستند با مقایسه این ویژگی‌های بصری با محتوای عاطفی پست‌ها، ارتباطاتی معنادار میان طراحی شهر و خلق و خوی افراد برقرار کنند.

پیشرفت در نقشه‌برداری عاطفی

امان و ماتیزیو با استفاده از این داده‌ها، یک «نقشه عواطف» دیجیتالی ساختند که نشان می‌دهد مردم در مناطق مختلف یک شهر چه احساسی دارند. گام بعدی آن‌ها، طراحی یک دوقلوی دیجیتال شهری است یعنی یک نسخه تعاملی از یک شهر که الگوهای عاطفی را در حین وقوع و بی‌درنگ نمایش می‌دهد.

این نوع نقشه‌برداری عاطفی، درهای جدیدی را به سوی برنامه‌ریزی شهری می‌گشاید. این رویکرد مبتنی بر هوش مصنوعی، به جای تکیه صِرف بر نظرسنجی‌ها، که ممکن است کُند و ناقص باشند، از داده‌های رسانه‌های اجتماعی که مردم از قبل به اشتراک می‌گذارند، بهره می‌برد و دیدگاه وسیع‌تر و سریع‌تری از عواطف عمومی ارائه می‌دهد.

امان، که هدایت آزمایشگاه تازه‌تأسیس هوش فضایی در میزوری را بر عهده دارد، گفت: برای مثال، اگر درباره یک پارک جدید پست‌های شاد زیادی گذاشته شود، می‌توانیم دلیل آن را بفهمیم؛ این موضوع ممکن است به دلیل فضای سبز، طبیعت آرام یا حس اجتماع (احساس تعلق و ارتباط فرد با یک گروه یا جامعه) باشد. اکنون می‌توانیم این احساسات را به آنچه مردم در این مکان‌ها می‌بینند و تجربه می‌کنند، ربط دهیم.

از بینش تا عمل

کاربرد این ابزار فراتر از پارک‌ها است. این ابزار می‌تواند به مقامات در بهبود خدمات، شناسایی مناطقی که مردم در آن‌ها احساس ناامنی می‌کنند، برنامه‌ریزی برای موارد اضطراری یا بررسی رفاه عمومی پس از بلایا کمک کند.

ماتیزیو توضیح داد: هوش مصنوعی جایگزین مشارکت انسان‌ها نمی‌شود؛ اما راهی برای تشخیص الگوها و روندها جلوی پایمان قرار می‌دهد که بدون هوش مصنوعی ممکن است به آن دسترسی نداشته باشیم؛ ضمن اینکه استفاده از آن می‌تواند به اتخاذ تصمیمات هوشمندانه‌تر منجر شود.

پژوهشگران معتقدند ممکن است روزی این اطلاعات درباره احساسات مردم، در کنار به‌روزرسانی‌های ترافیک و آب‌وهوا در ابزارهای دیجیتالی که مدیران برای تصمیم‌گیری درخصوص نحوه مدیریت شهرها استفاده می‌کنند، نمایش داده شود.